Digital transitionEen vlag die vele ladingen dekt. Het ene bedrijf bedoelt er iets relatief eenvoudig mee zoals het minimaliseren van de papieren stroom en volledig digitaal werken. Het andere bedrijf ziet er een kantelpunt in om zich te herbronnen. Ze wil nagaan wat de business value is van de verschillende processen en "werken" (zie ook customer centricity). Met de focus op die key business value generators wil dat bedrijf dan een optimalisatie uitvoeren van de onderliggende werkprocessen en informatiestromen en hierbij zoveel mogelijk automatiseren. En bovendien agile (vrij vertaald in deze context als "flexibel") gaan opereren. Uiteraard met een begeleidende software. Met "een begeleidende software" bedoelen we een software die alle bedrijfsprocessen ondersteund, zelfs begeleidt en medewerkers adviseert. En dat voldoende gepersonaliseerd is aan de verschillende types gebruikers. Die software heeft de nodige triggers ingebouwd gekregen om alle nodige opvolging en rapportage in real time te kunnen doen. Dit kan opgedeeld worden in fasen om de kost te sprijden. Maar opgelet, want dit komt met de nodige complexiteit. Het resultaat moet zijn dat het bedrijf de digitale mogelijkheden gebruikt om efficiënter en effectiever te opereren en dat de werknemers een hogere jobtevredenheid ervaren. De werksfeer in het bedrijf kan er dan gevoelig op verbeteren. Over het personaliseren van de software aan de verschillende types gebruikers nog dit: als het goed gedaan is stijgt de werknemerstevredenheid enorm. Maar als het niet goed gedaan is... Dit is een hefboom voor de onderneming. Er zijn ondertussen enkele zware woorden gevallen. Business value, key business value generators, customer centricity, optimaliseren en hertekenen van bedrijfsprocessen, agile werken. Het spreekt voor zich dat een bedrijf best eerst haar algemene missie & visie duidelijk heeft, dat er een granieten strategisch plan is. Hieruit vloeit dan voort op welke opportuniteiten een bedrijf zich kan richten. Hoe prioritiseren we deze opportuniteiten? Het is aangeraden om dat op verschillende tijdstippen en voor verschillende tijdsperiodes te doen afhankelijk van de verschillende beslissingsniveau's binnen het bedrijf. Om dan te bepalen hoeveel opportuniteiten het bedrijf tegelijk kan aanpakken is een perfect zicht op de capaciteit van het bedrijf nodig. Houd ook rekening met de externe resources. Meer opportuniteiten dan er capaciteiten zijn? Dat is meestal zo. Die overschot gaat in de "backlog" en komt aan bod wanneer hogere prioriteiten afgewerkt zijn. Een hint hierbij is om bij deze prioritisatie ook de oefening te maken wat de kost is voor het bedrijf om een opportuniteit niet direct te grijpen maar pas later te doen. Vervolgens is het belangrijk om de verschillende teams hiervan op de hoogte te houden. Met "houden" bedoelen we dat dit een continu en real-time proces moet zijn. Endus via een geintegreerd process moet verlopen. In theorie moet eenieder op elk moment zijn/haar (her)prioritisatie kunnen maken. Wat ons ook bij de planning op een lager niveau, de sprintplanning, brengt. Hanteer hiervoor aub dezelfde automatisatie. Enkele winsten die we voor bedrijven realiseerden zijn: een team van maatschappelijk werkers die minder bureauwerk heeft en meer tijd kan doorbrengen onder de doelgroepmensen. Teams van een bedrijf dat sterk seizoensgebonden werkdruk ervaart, door automatisatie in tracking, situatiebepaling en rapportering een sterk herverdeelde - afgevlakte werkdruk bieden. Een IT-developing bedrijf die agile is gaan werken maar verschillende moeilijkheden ondervond (en daardoor net meer tijd en budget nodig had) hebben we een aangepast en uitgebreid prioriteiten- en communicatiesysteem bezorgd, binnen hun bestaande software, waardoor hun agile manier van werken terug winstgevend werd. Ja, als een bedrijf onbezonnen in dit avontuur stapt kan er heel wat fout lopen. Met zeer hoge kosten en ontevreden werknemers als gevolg. In de derde paragraaf schreef ik over de mogelijkheid om een transitie in fasen op te delen. Dat is perfect mogelijk en zorgt dat het een bedrijf geen eenmalige en zeer hoge kost creëert. De kosten kunnen gespreid worden over enkele jaren. Maar opgepast voor een veelvoorkomende en kostelijke misvatting! Vermijd om als eerste fase simpelweg een standaardversie van een software te kopen en te installeren die verschillende diensten binnen het bedrijf, aka type gebruikers, gaan gebruiken in afwachting van personalisatie. Elk bedrijf moet elke cent verantwoorden. Ik schreef hier al over in paragraaf 3 bij "efficiënter en effectiever opereren". Dus hoe zinnig is een investering? En wat levert ze op op welke termijn? Daarom is het zeer belangrijk om op voorhand te bepalen welke de minimale uitkomsten/resultaten moeten zijn bij elke fase/deelfase. En hiervoor is het sterk aangewezen om vóór de implementatie de nodige trackers, metingen en triggers te bepalen. Dan kunnen ze naadloos mee ingebouwd worden. Graag geef ik je nog mijn stokpaardje mee. Verzorg frequent duidelijke communicatie en inlichtingen over het wat en waarom. Dat zorgt ervoor dat stakeholders mee zijn en blijven in het avontuur. Anders komen er "ontsporingen" en dat leidt tot andere toekomstbeelden, foute verwachtingen, maar ook foute informatie waarop het bedrijf zich mogelijk baseert voor verdere beslissingen en ontwikkelingen. Om af te sluiten dan, bepaal wie welke beslissingen mag nemen. Elke digitale transitie vraagt duidelijk leiderschap en klare visie. Veel succes! ... of speel op zeker en neem contact met ons. |
Moet je kiezen tussen een peperdure alleskunnende software of een basispakket met peperdure personalisaties?Iedereen komt het minstens één keer tegen. Een bedrijf wil een nieuwe geschikte software om ofwel komaf te maken met allemaal aparte stukjes software en integratie wil. Ofwel heeft het bedrijf de werkprocessen gemoderniseerd en efficiënter gemaakt en wil het dat gereflecteerd zien in software. Of er is een ander bedrijf gekocht en het moet geïntegreerd worden. Afin, er zijn redenen genoeg voor deze vraagstelling. Ongetwijfeld bestaan er serieus uit de kluiten gewassen softwarepakketten die precies dat doen wat je zoekt. Maar dan komt het prijskaartje. En dat is tegenwoordig per gebruiker per maand. En meer gebruikersrechten (meer kunnen) is ook een duurder abonnement. Je hebt er wel budget voor (of kan het vrijmaken), maar ... dan is het budget voor de komende jaren besteedt endus is er geen ruimte meer voor andere investeringen. Of ga je voor (aanvankelijk) minder kostelijk waarbij je na de aanschaf wel nog verscheidene personalisaties moet doorvoeren? Om dan te horen dat sommige van deze personalisaties toch een zeer grote verandering onder de motorkap vragen. Resultaat is ook een zeer kostelijk plaatje. Maar is dat de keuze die je hebt? Of zijn er nog opties? Om te beginnen geven we garanties. We spreken af wat de software moet kunnen en wat de prijs daarvoor is. Doet onze software niet wat gevraagd is, dan betaal je dat ook niet. Een greep uit gekende software die we al succesvol nabouwden - Service Now - SalesForce - Target Process |
Eéntje over de relatie tussen capaciteit en objectiviteitToen ik hier een tijdje geleden voor het eerst over las wist ik niet goed wat ik mocht verwachten. Ondertussen vind ik zaken zoals dit reuze-interessant! Hoe reageert die manager? Wel, de eerste reactie is de objectievere reactie. Afgaande op feiten is dat de gezonde keuze. Bij de tweede reactie liggen de beslissingsprioriteiten niet helemaal juist. Deze Insight kan dus helpen om het Peter-Principle te vermijden. Dat is het principe waarbij iemand promotie maakt tot hij/zij op en niveau komt dat zijn/haar petje te boven gaat. Dat is een lastige situatie voor werkgever en werknemer. |
Een abonnementje? Iemand?U heeft ongetwijfeld al reclame gehoord waarbij één of ander abonnement wordt aangeprezen. Meestal zijn dat logische zaken. Bijvoorbeeld voor een internetverbinding, of voor het openbaar vervoer. Maar laten we even stil staan bij abonnementen voor bijvoorbeeld de voorziening in koffie. Het is naar aanleiding van specifiek deze reclame dat we dit stuk schrijven. Noem het gerust de "abonnementering" van onze economie. Abonnementen geven ons een zeker gemak. Eén keer administratieve formaliteiten doorlopen voor een langere periode. Of een korting kunnen genieten als "groot-afnemer". Een domiciliëring zodat niet telkens manueel moet betaald worden. Ook voor bedrijven is dat voordelig. Respectievelijk: het administratieve gemak geldt evenzeer voor het bedrijf in kwestie. Bij een groot-afnemer is het bedrijf zeker dat de inkomsten een tijdje doorgaan. En het bedrijf is zeker van de tijdige betaling. Enkel voordelen dus voor beiden!     ... of niet? Laten we even terug het voorbeeld nemen van het koffie-abonnement. Wat zou er gebeuren als uw koffie-abonnement u in meer koffie voorziet dan nodig? Gaat u dan ook wat meer koffie drinken? Nodig me gerust uit voor een kopje. Ik drink ook graag een koffietje bij tijden. Maar, los van het drinken van meer koffie dan gewenst, of los van het teveel aan koffie weggeven of, misschien wel in de vuilnisbak te doen, heeft het bedrijf dat het koffie-abonnement aanbiedt voor zichzelf een extra "win" gecreëerd. Los van vorige bescheven voordelen heeft het bedrijf er nu het voordeel bij dat u meer waard bent als klant (lees: men krijgt meer geld van u). Als alle klanten van dat bedrijf meer waard worden, dan wordt het bedrijf meer waard. Goed toch? Jazeker. Natuurlijk. Maar wat niet in rekening wordt gebracht is de extra voedselverspilling terwijl we op dat vlak al een groot probleem hebben. Of de extra productie met alle nadelen voor de natuur. Laten we hopen dat het bedrijf in kwestie een koploper is in duurzaamheid. Een andere manier om het te bekijken is ook deze. Stel dat u (of uw gezin) op jaarbasis 5 kg koffie verbruikt. Laten we daar een prijs op kleven van 300€. Als u door uw abonnement 6 kg koffie krijgt terwijl u maar diezelfde 5 kg opkrijgt, dan heeft u mooi 360€ betaald, om slechts om 300€ koffie te verbruiken. Ach, juist. Ik hoor het u zeggen. Dat gaat u niet overkomen. U weet wat u verbruikt en u laat zich geen extra's opsolferen. Dat is een goed en sterk voornemen! Dus, samengevat, een abonnement kan voor beiden voordelen opleveren. Maar het is niet slecht om op voorhand een rode lijn te trekken. Als u zaken worden opgedrongen, als de rode lijn overschreden wordt, wees dan bereid om te bedanken voor bewezen diensten. |
Die man kan praten!En dat hebben we graag. Of niet? Maar is dat steeds zo, of zijn er nuances te maken? Een goede spreker past zich aan aan het doelpubliek. Etaleren hoe moeilijk iets is of hoeveel kennis de spreker wel heeft, heeft meer met eigenbelang te maken dan met de bedoeling om helder te communiceren. Met andere woorden, de spreker geeft bloot in welke mate hij egocentrisch is of eerder anderen iets wil bijbrengen. Heb je een spreker die een goede balans heeft tussen praten en luisteren, die de boodschap voor dat doelpubliek helder en beknopt kan overbrengen en toch volledig is? Dan heb je een intelligente spreker voor je. Zo iemand kan praten! Het kost meer hersenwerk om helder, bondig en toch compleet te communiceren. Dat is ook aangetoond in verscheidene onderzoeken. nota bij deze onderzoeken: niet elk onderzoek vermeldt dat de cultuur van de spreker de stelling van egocentrisme en/of 'verboden' onwetendheid kan ondermijnen. Iemand die is opgegroeid in (om maar iets te zeggen) Egypte ervaart het als een onbetwistbare sociale verplichting om niet te laten opvallen dat hij iets niet weet over zijn job. |
Groeien. Iedereen doet het.Leren (uit eigen) falen is hierbij van zeer groot belang. Leren uit successen van anderen is dikwijls boeiender, dat wel. Maar om nog beter te kunnen groeien moeten we ook leren uit ons persoonlijk falen. Waarom is dat zo moeilijk? Blijkbaar is het nog niet overal maatschappelijk aanvaard om openlijk uit te komen over persoonlijk falen. Dikwijls vervullen mislukkingen ons met schaamte. Soms zelfs met een gevoel van minderwaardigheid. Wat we in de media zien is geen goed voorbeeld. Mediafiguren maar ook politici of parlementsleden worden publiekelijk afgestraft wanneer ze een fout maken. Bedrijven willen krampachtig een imago van perfectie uitstralen. Dat schept een beeld waarin falen niet thuis hoort. Gelukkig is het tij aan het keren. Bij Google bijvoorbeeld krijgt iedere werknemer 20% van zijn of haar werktijd om aan eigen initiatieven te kunnen werken. Ongeacht ze lukken of niet. Het gaat over ontplooien, ontwikkeling van de geest. Staat jouw geest ook open voor groei? Heb jij aandacht voor jouw persoonlijke ontwikkeling? En van die van anderen? Durf je de controle voor een aanzienlijk deel los te laten? Hou je van nieuwe en/of spannende zaken? Plan je ook tot ver in de toekomst? Evolueren naar die groei-ingesteldheid. Probeer eerst het falen te erkennen! Help jezelf en zorg dat je klokkenluiders rond je hebt. Mensen die vrij zijn om kritisch tegen je te zijn. Heb je een fout gemaakt, denk eraan dat dat niet wil zeggen dat je een mislukkeling bent. Neem het op als een kans om te leren! Probeer jezelf te betrappen als je een poging onderneemt om een fout te laten verdwijnen. Kom in het reine en zet de zaken recht. Opgelet voor de val van het overwinningsgevoel wanneer je een fout hebt weggemoffeld en je bent ermee weggekomen. Je leert dan enkel iets over wegmoffelen. Gun jezelf de ruimte om verder te experimenteren. Je zal nog meer falen maar je kan er iets uit leren en zie het als een belangrijk onderdeel in je ontwikkeling. De waarheid is dat de industrie en de Grote Namen uit de geschiedenis van de wetenschap zich een weg naar succes faalden. Zelfs in de natuur gaat het zo. En in hele samenlevingen. Falen is een innovatie-instrument. Het is wel aangeraden dat bedrijven een cultuur kweken waarin dat falen begeleid wordt. Zodat er iets uit geleerd wordt, en niet dat het kind met het badwater weggegooid wordt. Om te besluiten deze quote van Jacques Brel: "Echte vrijheid is het recht om je te vergissen."
|